Feminisme is een mannenzaak (De Morgen 07/03/2014)

In december publiceerde The New York Times een ophefmakend artikel over vrouwen die op Wall Street miljoenen verdienen terwijl manlief thuis op huishouden en kinderen let. Hun aantal zou volgens het artikel van bijna 3000 in 1980 naar 22 000 vandaag zijn geëvolueerd. Hoewel dit zondermeer een positieve evolutie is, blijkt eveneens uit het artikel dat de bijhorende huisvaders bijna systematisch moeten liegen over hun dagdagelijkse activiteiten. Ze doen zich voor als artiesten of consultants die thuis kunnen werken, gepensioneerden met een indrukwekkende staat van dienst. Het artikel illustreert haarfijn dat het Westen carrièrevrouwen in haar normatieve armen heeft gesloten, maar dat huisvaders nog steeds maatschappelijke paria’s zijn die grotendeels ondergedoken leven. Hoog tijd dus dat mannen de feministische rangen vervoegen.

Morgen op internationale vrouwendag vestigen we de aandacht op nog steeds bestaande struikelblokken voor gendergelijke emancipatiekansen en vieren we de verwezenlijkingen van de vrouwenbeweging. Dankzij het feminisme werd de impact van het gezinsleven op de carrièremogelijkheden van vrouwen aan de kaak gesteld. Het recht om na een geboorte zijn job te hervatten, het wettelijk verankerd (en verplicht!) moederschapsverlof, of het verbod naar familieplanning te vissen tijdens een jobinterview moeten vrouwen beschermen van de eventuele gevolgen van de kinderwens van een koppel op de loopbaan van de moeder. Het gevolg was dat de werkzaamheidsgraad van vrouwen tussen 2000 en 2012 steeg van 59% naar 67%. Hoewel vrouwen er in geslaagd zijn hun plaats op te eisen in het publieke leven, blijken ze volgens het wat verouderde tijdsonderzoek van de FOD Economie (2005) in vergelijking met mannen nog steeds twee keer meer tijd te besteden aan huishoudelijke taken, kinderzorg en opvoeding (15 vs 25 uur per week). Mannen hebben de verhuizing van vrouwen naar de arbeidsmarkt dus niet kunnen bijpassen met het oppakken van relatief meer huishoudelijke taken. Dat heeft meer te maken met het maatschappelijke verwachtingspatroon en onaangepast beleid ten opzichte van mannen in de huiselijke sfeer dan met misogyne luiheid. Waar blijft met andere woorden de bescherming van het recht van mannen op een gezinsleven?

Neem het vader- en moederschapsverlof. Dat eerste is vrijblijvend en beperkt tot 10 dagen, dat tweede verplicht voor minimum 10 weken. Rutger Bregman van De Correspondent brak in februari nog een lans voor het vaderschapsverlof. De jonge Nederlandse schrijver haalt overtuigend onderzoek aan waaruit blijkt dat vaderschapsverlof ertoe leidt dat vaders de rest van hun leven meer huishoudelijke taken op zich nemen en dat vrouwen meer gaan verdienen. Een ‘uitgebalanceerde opvoeding’, zoals hij dat noemt, leidt tot slimmere en meer empathische kinderen die zelf betere vaders worden. De vele papa’s die dit lezen zullen beamen dat een goede relatie met de kinderen goud waard is. Daarom willen 3 op de 4 vaders meer tijd doorbrengen met hun familie blijkt uit een recente bevraging van de Gezinsbond. Verlofvaders scheiden minder en uit Zweeds onderzoek blijkt dat ze ook nog eens langer leven. Bregman besluit: ‘In feite is het vaderschapsverlof een Trojaans Paard dat de emancipatiestrijd voor eens en altijd op zijn kop zet. Het gaat veel verder dan die paar weken dat papa de boterhammen smeert en zijn overhemden strijkt. Het zet het huishouden op zijn kop, een leven lang’.

Als maatschappij moeten we de keuze respecteren voor een carrière of gezin te gaan, of deze nu door een vrouw of een man wordt gemaakt. Pas wanneer er gelijkheid is in de verdeling van de huishoudelijke verantwoordelijkheden en geneugten, en mannen en vrouwen daardoor ook dezelfde professionele kansen krijgen, zal de keuze voor een job of een gezin voor beide genders los van vooroordelen worden genomen, en dus echt een vrije beslissing zijn. Ook ondergetekenden pleitten vorig jaar in deze krant als eerste stap in dit proces voor een verplicht vaderschapsverlof van 10 dagen (DM 28/06/13). Het moderne feminisme strijdt voor gelijke kansen en vrije keuzes. Ongeacht het geslacht. Ook voor de mannen is nog werk aan de winkel. Laten we dat op vrouwendag vooral niet vergeten, ten voordele van alle geslachten.