We kiezen zelf de werkelijkheid waartoe we willen bedragen

Dit is het verhaal van een jong meisje dat de wereld wilde veranderen. ‘Om een verschil te maken, moet je een belangrijk iemand zijn’, zeiden ze haar. En om belangrijk te worden, moet je gaan waar de macht is.

De weg is duidelijk, het pad is helemaal uitgestippeld. Blijkbaar is ze niet de enige. Aan haar zijde studeren duizenden anderen politieke wetenschappen. Ze lopen stage in Brussel of in DC. Ze laten zich meevoeren door een krachtige stroom.

Voor ze de tijd heeft om achterom te kijken, is haar carrière in kannen en kruiken. Afgewerkt met een mooie gouden bies. Met zicht op een aangenaam leventje en een comfortabel besef dat ze bijgedragen heeft aan een betere wereld.

Maar de dagen gaan voorbij en beetje bij beetje verstomt het jonge meisje. Vanuit haar ivoren toren voelt ze dat ze verschrikkelijk ver af staat van het leven dat ze beweert beter te maken voor het algemeen belang. Is dit haar doel op aarde? Onderzoeken samenstellen, rapporten verzamelen, aanbevelingen formuleren waarvan ze hoopt dat ze revolutionair zijn maar die snel zullen verkommeren tegenover de macht van de status quo?

Weg van het foutloze parcours

Op een dag is het genoeg geweest. Het vuur dat ze in zich heeft, is te hevig geworden om opgekropt te blijven in het felbegeerde beeld van het foutloze parcours. En dus geeft ze er de brui aan. Ze wijkt van de gebaande paden af en maakt een ander pad, het hare.

Met de camera in de hand trekt ze eropuit om het leven te ontdekken, het echte leven. Het leven dat lijdt en weer opstaat. Niet het leven dat in handboeken uitgelegd wordt. Ze ontmoet bewonderenswaardige mensen: vrouwen van over de hele wereld die ontsnappen aan een wreed lot, vluchtelingen die in Europa aangekomen zijn en die gedreven worden door een diep gevoel van dankbaarheid, … Ze wordt zich bewust van de macht van verhalen, die in één klap een andere realiteit laten zien, en ze maakt er haar beroep van.

Een nieuwe, betere wereld, een utopie?

Ik vertel dit verhaal omdat ik denk dat anderen, net als ik, de noodzaak voelen om dringend een betere wereld op te bouwen. Het is tot hen dat ik mij richt: die nieuwe wereld is geen verre bestemming, geen onzekere toekomst die verwezenlijkt wordt met uitputtende strijd en ondergang. Die nieuwe wereld bestaat, rondom ons en in ons, en hij verlicht het leven tussen alles dat erop gebrand is om hem te vernietigen.

Er is geen andere realiteit dan degene die we willen geloven. Door enkel te praten over wat ons overrompelt, over corrupte leiders en destructieve systemen, versterken we alleen maar de macht die ze willen behouden. Soms volstaat het echter om een situatie anders te bekijken opdat ze verandert.

Voor iets vechten in plaats van tegen

Vandaag is het niet zozeer de planeet die lijdt, maar eerder de mens. De moderne maatschappij belooft vrijheid, maar ze maakt ons meer dan ooit tot slaven. Slaven van verlangens die niet de onze zijn, meegesleurd in levens die we niet gekozen hebben. Paden die volledig uitgestippeld en netjes aangegeven zijn, die ons ertoe aanzetten om de machine te voeden, om het verlies van besef te verdrinken in een ongebreidelde consumptie. Ieder voor zich, allen tegen allen, en moge de beste winnen, fluistert men in ons oor vanop de schoolbanken.

Maar in plaats van de vrijheid om te kopen, kunnen we er een andere kiezen: de vrijheid om onze levensweg zelf uit te tekenen. Men heeft ons willen doen geloven dat wij allemaal homo economicus zijn, alleen gedreven door het verlangen om te verdienen en te verzamelen, maar alles in de natuur en rondom ons herinnert ons aan onze even natuurlijke impulsen om elkaar te helpen en samen te bouwen.

In dat nieuwe systeem vechten we niet meer tegen, maar voor iets: niet tegen een achterhaald systeem dat nog te veel lijden en vernieling veroorzaakt, maar voor de invoering van een nieuw systeem, dat vreugde en de bloei van het algemeen belang en van elke soort bevordert.

Onze gave koesteren

Picasso zei ooit dat de zin van het leven erin bestond onze gave te vinden, en het doel van het leven was om ze te delen. Het feit dat we bestaan, betekent dat elk van ons een oneindig potentieel in zich draagt om te creëren en om bij te dragen aan de schoonheid van de wereld.

Als het niet voor de planeet of voor de toekomstige generaties is, loont het op zijn minst voor jezelf om een moment stil te staan. En om na te denken over de realiteit waarin we verkiezen te geloven en waaraan we verkiezen bij te dragen.